Jam e vetme sonte
Pa shiun, hënën, yjet
Kuturisur s’di ku thyen qafën
Mjerisht, teksa haja thonjtë e mi…
Pastaj, dita padit mjeshtërinë e mashtrimit
Plot
Me njerëz, adhurim, fjalë të bukura
Varur çengeleve të interesit
Vallë u pëlqejnë sytë e mi?!
Më tej një qen që më leh, përqesh
Sytë e zgurdulluar dalin vendit
Fytyra ime s’i pëlqen
Aq sa kocka që i jap
Për të mos qenë vetëm.
Tiranë, 2007
No comments:
Post a Comment